بئله باشیوا دولانیم                                      الهی من قربونت بشم

نئجه من سنی ایتیردیم!                              دیدی من چطور گمت کردم!

دا سنین تایین تاپیلماز                                دیگه مانند تو برام پیدا نمیشه 

سن أولن گون، عمه گلدی                           روز مرگ تو عمه آمد

منی گتدی آیری کنده                                 منو به ده دیگری برد

من اوشاق، نه انلیایدیم ؟                           من بچه بودم هیچ نمی فهمیدم

باشیمی قاتیب اوشاقلار                           با بچه ها (در آن ده) سرمو گرم کرده بودم

نئچه گون من اوردا قالدیم.                        چند روز من آنجا ماندم
 
قاییدیب گلنده، باخدیم                           وقتی برگشتم دیدم:

یئریوی ییغیشدیریبلار                            رختخوابتو جمع کردند

نه أوزون و نه یئرون وار                           نه خودت هستی و نه رختخوابت

«هانی خان ننه‌م؟» سوروشدوم             پرسیدم:مادر بزرگ من کو؟

دئدیلر که: خان ننه نی                        گفتند که مادر بزرگت رو

آپاریبلا کربلایه                                   به کربلا بردند

که شفاسین اوردان آلسین                که شفایش را از آنجا بگیرد

سفری اوزون سفردی                       سفرش سفر طولانی هستش

بیر ایکی ایل چکر گلینجه                 یکی دو سال طول میکشه تا برگرده

نئجه آغلارام، یانیخلی                    از ته دل خیلی گریه کردم

نئچه گون ائله چیغیردیم                  چند روز همونجور داد و جیغ میکشیدم

که سسیم، سینم توتولدی            به طوری که صدام گرفته بود

او، من اولماسام یانییندا                 اگر من پیش مادر بزرگ نباشم

اوزی هئچ یئره گئدنمز                    به هیچ جا نمیرود

بو سفر نولوبدی من سیز               این سفر چطور شد که بدون من

أوزی، تک قویوب گئدیبدی ؟             خودش تنها ره سپار شده    

هامیدان آجیخ ائدرکن                   از همه بدم اومده بود

هامیا آجیخلی باخدیم                 و به همه رو  ترش میکردم

سورا باشلادیم که: من ده           بعدها بهانه کردم که من هم

گئدیرم اونون دالینجا                  به دنبالش میروم

دئدیلر: سنین کی تئزدیر           گفتند:تو هنوز سنت کمه

امامین مزاری اوسته                بر سر مزار امام

اوشاغی آپارماق اولماز           بچه ها رو راه نمیدند(بچه ها رو نمیشود برد)

سن اوخی، قرآنی تئز چیخ       تو یک بار قران رو کامل ختم کن 

سن اونی چیخینجا بلکه          شاید تا وقتی که تو قران رو ختم میکنی

گله خان ننه سفردن               مادر بزرگ هم از سفر بیاید

تله سیک، راوانلاماقدا             با عجله و شتاب(بدون فهم قران)

اوخویوب قرآنی چیخدیم          قران رو تمام کردم

که یازیم سنه: گل ایندی          که برای تو( مادر بزرگ )بنویسم :که الان بیا
داها چیخمیشام قرآنی            من قران رو تموم کردم
منه سوقت آل گلنده                موقع آمدن برام سوغاتی بیار

آما هر کاغاذ یازاندا                 اما هر وقت که برات نامه مینوشتم

آقامین گؤزی دولاردی                چشمان پدرم پر اشک می شد

  

سنده کی‌گلیب چیخمادین           تو هم که نیامدی

نئچه ایل بو انتظار لا                   چندین سال در این انتظار

گونی، هفته نی‌سایاردیم           روز ها و ماهها رو میشمردم  

تا یاواش یاواش گوز آچدیم          که کم کم  درک کردم

آنلادیم که، سن اولوبسن!         فهمیدم که تو مرده ای